Wednesday, March 23, 2011

PSG Tech - 1961 batch Golden Jubilee

ஐம்பது வருட இடைவெளிக்குப் பிறகு, பி.எஸ்.ஜி பொறியியற் கல்லூரியில் சேர்ந்து படித்த, பழைய மாணவர்கள் மறுபடி சந்திக்கும் சந்தர்ப்பம் வருகிறது.
இந்தப்பொன் விழா  வரும் ஜூலை மாதத்தில் கோயம்பத்தூரில் எங்கள்
கல்லூரி வளாகத்தில் நடை பெற இருக்கிறது. அதை ஒட்டி வெளியிடஇருக்கும்
விழா மலரில் ஒவ்வொருவரும் ஒரு பக்கத்தில் தாம் ஈடுபட்ட  தொழில்துறை அனுபவங்களை பகிர்ந்து கொள்ளும் கட்டுரை இது........

                   “Learning knows no end and it takes many forms. “
Mine was a career in automobile manufacturing sector from 1962 to 1996 - my initial period of passive learning being in planning office of ‘Hindustan Motors, Calcutta.

 “Passive learning “is one of learning more by observation than by participation
However, an opportunity came my way for constructive learning in a crisis situation.
It was a crash program, to develop on war footing, indigenous sources for imported parts.
New comers like me were pressed into service for this import-substitution project.  
Equipped with part drawings and a car at my disposal, I had to go every day on factory visits to suppliers who quoted, study their infra-structure facilities, hold discussions on their methodology to produce parts / sub-assemblies that meets our quality standards.
My job ended with reporting back my assessment of their capacity and capability.
Thus I learnt quite a bit including the routes to remote corners of Calcutta city.

“Active learning” is one of learning by doing.
This is when one gets responsibilities to act and is accountable for results.
That was the next stage of my learning when I joined Enfield India in its newly formed ‘Agro engines division’, where I worked from its very inception.  
Here, I had independent responsibilities to organize and manage the process planning and jig and tool design section that included looking after tool room and tool tryout jobs.
In due course, I got additional responsibilities of production control activities.
Job rotations helped me gain work shop experience, management of stores and inventory control and in the learning of organizational aspects of Labour management.

“Accidental learning” in my case was one of learning by losing.
This happened when I was tempted to investing in an automobile ancillary unit.
Incurring loss without knowing why and how, brought me the wisdom to know that there is more to learn than technical aspects for a  profit making venture and that one needs to know how to look at things in terms of costs, prices and profits, in businesslike manner.

 “Analytical learning” was my next stage of learning when I decided to switch over to a new area of cost engineering and join the finance division of Ashok Leyland at Ennore. The company was then undergoing reorganization for planned expansion and introducing computer systems. The usefulness of ‘product cost engineering’ was such that our section was transferred and attached to the divisional head of material management division. Engrossed in the work of cost estimation, cost analysis, cost control and price fixing activities of a confidential nature, I continued with this job till retirement.

“Incidental learning” is unconscious learning that varies from person to person. 
One understands it better as one ponders over the past at leisure, at the end of a career.
“Experience” is a great teacher; lessons learnt being our acquired wisdom, both at our work place and on our home front.

“Forced learning “is choice less learning that I experienced after retirement.
Happy with the freedom from the time-bound activities and relaxing with books of my choice ranging from Vedanta to Meta physics to Tamil literature, I started my retired life.  But the internet-age grand children of mine, sensing my ignorance, decided to force-feed me with computer education and also made me read Harry Potter books along with them.
Thus I have entered my second child-hood with continuing education……..

From,
R.Rajagopal. BE (mech) – PSG – 1961 batch.               Bangalore. -  23d march 2011. 

PKM basket ball goden jubilee


           Dribbling down the memory lane………………
          Destination: -    “Periakulam basket ball tournament “– 1946 to 1956.
          Recollections by: - R.Rajagopal, T.N Varadan, P.Muthuveerasamy and
           N.Venkatajalapathi. of the old Twinkle Stars team (1950) of Periakulam.

It is matter of great pride for people of Periakulam when their 65 year old ‘Sports Club’, the oldest and still a vibrant one, plans the Golden Jubilee celebrations in May 2009 for its ‘All India Basket ball Tournament’ entering 50th year after intermittent stoppages.

What was unique with our tournament was this.
1)  As long back as early forties when there was no organized activity and when the Madras state Olympic association was the governing body for Basket ball too along with other games, it was indeed a great achievement for a small town like ours, to have successfully conducted a regular, well organized and well attended tournament.
This was possible only because of the enthusiastic involvement, help rendered and the hospitality shown to the visiting teams by the residents of Periakulam , which made our annual basket ball tournament look like a summer festival.

2)  For the first time a ‘Rolling trophy’ was instituted wherein  the trophy would change hands with winners in finals every year and if any team  won three finals in a row they would be entitled to ownership of the trophy.

3)  Periakulam was a pioneer that inspired centers like Karur, Rajapalayam, Thenkasi, Madurai and Coimbatore to follow suit and conduct similar summer tournaments later.

Our tournament’s early period (1946 to 1956) saw growing participation every year.
The increasing popularity was such that many reputed basket ball clubs, even from outside the state, became regular participants in the summer tournament to compete for the coveted ‘Periakulam Rolling Trophy’.
Initially up to 1947, the competition was confined to Periakulam A & B teams besides teams from nearby towns like Cholavandan, Usilampatti, Bodi, Theni and Vattlagundu.

As the tournament picked up momentum, keen competition was witnessed with arrival of teams like ‘Colleagues’ of  karaikudi ; ‘Kayal’ and ‘Dekli’ from Madurai and to top it all the ‘Central Polytechnic’ from Madras, introducing skill and variety in the matches.
Between 1950 and1956, new participants started arriving from places like Mannargudi, Nagarkoil, Allepey, Mysore, Bangalore, Secunderabad and even from Bombay.

Consequently, there existed stiff competition even in pre-quarter stage and the matches played were of high standard as the leading clubs brought their state level best players.
Watching the stalwarts in action was a real treat for the public and at the same time it was a learning experience for the new comers and the junior basket ball teams.

Fortunes fluctuated between teams reaching the finals and the trophy alternated between the ‘Central Polytechnic’ (Madras) and other Bangalore teams, namely, the Hindustan Aeronautics (HAL), Young Men Mandayam Assn. (YMMA) and ‘ The Young Pioneers’.

 By 1954, the formidable HAL team was emerging as an unbeatable side.

A new arrival in 1955 was a strong combination of Madras University players, trained by Ted Arnold, an American coach attached to YMCA College of physical education.

A practice cum exhibition match which they played on arrival, amongst themselves was of such high class that HAL team was no longer considered favourite for the title.

In the end, the ‘HAL team’ with its superb team work and technique prevailed over the players of the Madras YMCA team and proved that basket ball is a team game.

Having won the finals in 1954 and 1955, HAL was now in a position to claim ownership to the trophy if only they could overcome the formidable two new entrants …. –
“ Secunderabad YMCA” team and Trichi St Joseph College team.

Thus 1956 became a crucial year to decide the ‘stay’ or ‘departure’ of our rolling trophy.

The in-form ‘Twinkle stars’ of Periakulam surprised every one in a morning match of the quarter finals by defeating Secunderabad YMCA in a well contested tussle and entered  the semi finals due on the same day as an evening match but lost the battle.

St. Josephs College which over powered the Twinkle stars in semi finals was our last hope but ‘HAL’ won the final match of 1956 tourney and took away the rolling trophy.

This was the end of the first phase of Periakulam basket ball history.
The first decade of our tournament acted as a sort of torch bearer for the development of district-level basket ball in Tamil Nad in the years to follow.

The credit for the success goes to the dedicated organisers of the initial stages.
In particular, the then secretaries Sri Veranan and Manikkam did a commendable job.


                                  On the inspired growth of Twinkle stars team.”

The inspiration to play basket ball came for most of us while in our teens as we had witnessed basket ball matches of high standard every year and good players in action.
Even after a long gap of over 50 years, we are able to visualize their play and moves.

Our role models to start with were Periakulam Sri Subbiah, Rajamani, Gopalakrishnan, Gurusamy, Venkatachalam,Padmanabhan etc and Sri Rocken and Nallamani from Sholavandan, to cite a few examples.
In due course, our hero worship turned to the talented new entrants from other places.

Mani and Krishnan of Madurakayal team and Shanmugam of Madurai dekli team, Dod of Karaikudi, Viswappan from Alleppey, Rangan of Mannagudi, Babu prasad and Bright from Nagerkoil, C.Srinivas of Secundrabad YMCA and Sharma of Bombay team were other prominent players with their own individuality and style that impressed every one.

‘Central polytechnic’ had strong men in Madasamy, Narayansamy, Subramanian, Edvin and Alex and their style of game was like a sort of Globe Trotter’s exhibitionist type.

The veteran coach Sri Appaiah captained the ‘HAL team with a deadly combination of players like Vijayaraghavan, Lakshminarayanan, Pandurangan and Rajagopal.

‘YMMA’ had Narasimha Rajan and Subba Rao while ‘The young pioneer team’ had Venkatesh and Naik. – More than the individuals these teams from Bangalore impressed the spectators with their rhythmic movements, techniques and team work.

Prominent players of Ted Arnold’s team from Madras had a long list of young talents.
Apart from Hubert Danaraj and Chelladurai of Saidapet YMCA, there were players from Law College like Krishnasamy, Sadasivam, Ratnagar Alwa, Rajagopal and Palaniappan. The other players were M.S.Venkataraman of Loyola College, Paul Joseph and Mathiew of the Madras Christian College and Duraisamy of the Trichi St Joseph College.
All players in this team were impressive and each had his own strength and technique.

By seeing such players in action and observing their style and movements we learnt a lot.

There was constraint in our school days of having to manage with only one basket ball court in school where too many players waited for their turn and chance to play.
This necessitated the individuals to play only as team and at specified times.

While waiting for our turn to enter the basket ball court, we played a game we named as ‘pass ball’ in the adjacent meadows and this game resembled basket ball except that there was no basket to aim at nor was there any even surface to dribble with the ball..

Therefore, our playing confined itself to one of passing the ball in the air between players of one team with out allowing opponents to take hold of the ball.   
It meant, running, dodging, faking and feinting while this sort of playing helped develop understanding and coordination among players, resulting in a self-less team game.

At this point of time we were in the age group of 8 and 9, - a stage that go unnoticed.
We were playing only for the pleasure of playing but were learning the techniques too.

Having observed our interest to play as a group the so called ‘pass ball’ every day, our teachers I.Gurusamy and S.Padmanabhan helped and guided us to form our own junior team and trained us to play competitive basket ball.
For the school boy team of ours, the first opportunity arrived when we represented our VMBH school of Periakulam in the Inter school basket ball in 1951and became winners.

We named our team as ‘Twinkle stars’ and started taking part in summer tournaments.
In due course, teams like ‘Young Challengers’, ‘Young Lions’ etc. came in to existence.

Twinkle Stars team had 7 players but it made no difference which five played first.
It so happened that even the non availability of our best two players G.Dandapani (G.D) and S.Selvaraj in the later period did not dampen our die-hard spirit and we marched on.

The feel good factor for us was we posed a threat to even the reputed teams.
We used technique, skill, team work and speed to overcome our height handicap.
We were liked by the spectators and we did produce unexpected upset wins.

The high point was in mid1956 in the Tanjore basket ball tournament in which we were participating for the first time and indeed the last one we played together as a team.

Our team of five was led by T.N. Varadan, who was our center forward combining with P.Muthuveerasamy on the right wing and R.Rajagopal on the left wing as forwards while the defense was taken care of by the ball handlers and sharp shooters from long range, namely, Lakshmana perumal and N.Venkatachalapathi.  In addition, we had the services of new inclusions in Viswanathan and Jagadeesan that added to our bench-strength.

Contrary to all expectations, we not only fought our way to the finals by defeating tough opponents at every stage but also went on to win the finals and also the Tanjore trophy.

It was a fitting farewell gift to Twinkle stars team and to our home town as well.  

We, the members of Twinkle stars salute ‘Sports club’, Periakulam, thank the organisers for remembering us and wish the Golden Jubilee function all success.

……………………………………………………………………………………………

Monday, December 6, 2010

memorable lines

" நினைவில் நின்ற பழம் பாடல்கள் "
1)
தேம்படு பனையின் திரள்பழுத் தொருவிதை
வானுர ஓங்கி வளம்பெற வளரினும்
ஒருவர்க் கிருக்க நிழலாகாதே.
தெள்ளிய ஆலின் சிறுபழத் தொருவிதை
தெண்ணீர் கயத்து சிறு மீன் சினையினும்
நுண்ணிதே ஆயினும் அண்ணல் ஆனை
அணிதேர் புரவி ஆட்பெரும் படையொடு
மன்னர்க்கிருக்க நிழலா கும்மே.
The meaning of the above is,
Judge not the size of the tree from that of the seed
because,
The big fat seed of the palm tree produce a tall and thin tree which can but
provide shadow only too little for even two people to share and rest
where as,
The smallest of the small seed, as small as the egg of a tiny little fish,
give rise to wide and big banyan tree with its branches growing all around and
providing big enough shade and shelter for hundreds of people to come and rest.

2) - a
சிறியோர் செய்த சிறு பிழையெல்லாம்
பெரியோராயின் பொறுப்பது கடனே.
2) - b
பெரியோர் எல்லாம் பெரியரும் அல்லர்
சிறியோர் எல்லாம் சிறியரும் அல்லர்.
meaning,
2 -a) The duty of the elders is to put up with the minor mistakes of the younger ones.
2 -b) Age alone can not be the criterion to decide on a person's quality of greatness.

3)
   ( இது, கணியன் பூங்ககுன்றனார் பாடியது.)
யாதும் ஊரே யாவருங் கேளிர்
தீது நன்றும் பிறர் தர வாரா
நோதலும் தணிதலு மவற்ரோரன்ன
சாதலும் புதுவ தன்றே வாழ்தல்
இனிதென மகிழ்ந்தன்ரு மிலமே முனிவின்
இன்னா தென்றலு மிலமே மின்னொடு
வானந் தண்டுளி தலைகி யானது
கல்பொரு திரங்கு மல்லற் பேர்யாற்று
நீர்வழிப் படூஉம் புன்ணயோ லாருயிர்
முறைவழிப் படூஉ மென்பது திறவோ
காட்சியிற் நெளிந்தன மாகலின் மாட்சியிற்
பெரியோரை வியத்தலு மிலமே
சிறியோரை யிகழ்த லதனினு மிலமே.

The sum and substance of this long old poem is,
The wise will realise that all places on earth are like our own native place and
people of our society are like our own relatives..( we all being creations of God..)
Good things and bad things do not come from other beings but from our own self.
All that appear to be opposites mislead us, being unreal like mirages, to chase in vain.
There fore , it is only the ignorant mind which is attracted by big names and publicity
while looking down upon others as inferior though in reality, they may even be better.

Tuesday, November 23, 2010

Know what "cmr " is.

We have named our family group as “Chinnamannur Clan ".

What this name “Chinnamannur “(cmr) stands for or why it is so named?
Here is the history of our native village.

We shall now fly backward in time and cross nearly 800 years, in one quick jump.
We are now standing at the fag end of the golden period of the Chola kingdom.
The mighty cholas have lost their hold on pandyas and the city of Madurai.

The pandyas are back again on their own, ruled by one 'kulabushana pandya mannan'.
He has two sons. – The elder son is Rajendran and the younger one is Rajasingan.

Rajendran, the crown prince, who became the pandya king in due course,was always fond of his younger brother and so were the general public who used to refer their king as Periaman (" Peria mannan ") and the younger brother as Chinnaman ( " Chinna mannan )

Later on, the second son Rajasingan got married to the only daughter of the Chola king.
In due course his mind got poisoned and he became jealous of his brother – now the king.
With the help of Cholas, he ventured to capture Madurai but lost the battle.

He felt ashamed for his greedy act, when his elder brother not only pardoned him but also showed magnanimity by giving him a separate portion to rule, as the king of Vala nadu.
“Vala Nadu “is Valam + Nadu, meaning fertile land.

It is the area of land at the bottom hills of Western Ghats, extending from the foot hills of kodaikanal in North West and up to periar & thekkadi mountain range in south end.

Named as Periakulam taluk by British was Vala-nadu, where rivers like Varaga nadhi, Periar river, Suruli river and other tributaries of Vaigai flow. Surrounded by continuous strips of mountains on its side, it had cultivable lands, hilly forests and thick jungles.

After becoming the king of Vala Nadu, Rajasinga pandyan temporarily made the temple town of veerapandi as his capital and developed cultivation.
When he went for hunting, he located a holy place by name 'Markayan kottai' on the western side bank of the river which in our old puranas was called Surabi nathi.

On the otherside of the river were flower forests (Poonga vanam) and which when cleared for habitation showed a Swayambu Lingam and an ancient Shiva temple!

The king came to know about the historical importance of this holy place as one mentioned in puranas as " Hari kesari nallur" - One among the five divine places of worship of Lord Shiva that helps the soul to get released from re-birth cycles and the other four being the present Kasi; Thiruvannamalai; Chidambaram and Thiruvarur.

When the king rebuilt the old temple city of harikesarinallur, general public gave it a new name, in honour of their king who was to them known as 'Chinaman'  

Hence the name, Chinnaman + Oor = " Chinnamanoor "  

Thursday, November 11, 2010

" காரணப் பெயர்கள் "

ஊர்ந்து வந்து சேர்ந்து வாழத் தொடங்கிய இடம் " ஊர் ".
ஊர்கள் வளர்ந்து  நகர்ந்து வந்து இணைத்தபோது அது " நகரம் ".
புனிதமான உறவு முறை தர்மங்கள் வரையறுக்கப்பட்டு,
தந்தை வழியில், சொத்தில் பங்கு பெறுபவர்கள்  " பங்காளி ".
தாயை ஆதியாக வைத்து விளைந்த உற்வு முறையில் "தாயாதி".
சக உதரன் என்ற ரத்த சம்பந்தமானவர்கள் " சகோதரன் ", ' சகோதரி'.

போகி, பொங்கல் , மாட்டுப்பொங்கல், காணும் பொங்கல்
என்ற வரிசையில் காரணங்கள் ஒட்டிப் பிறந்தவைதான்.
போகம் என்றால் விளைச்சல்.  -
ஒரு போகம், இரண்டு போகம், மூன்று போக அறுவடைஎன்பார்கள்.
போகம் என்பதற்கு இன்னொரு அர்த்தம் இன்பம் துய்ப்பது. -
போகி என்றால் சுகத்தை அனுபவிப்பவர்.

மனதில் எழும் எண்ணங்களுக்கு ஒரு உருவம் கொடுப்பது எழுத்து.
அசைத்தல் என்றால் கட்டுதல் என்று ஒரு அர்த்தம் உண்டு.
எழுத்துக்களை இணைத்துக் கட்டி நடக்கச் செய்வதால் அசை என்று பெயர்.
சீர் என்பது தாளத்துக்குப் பெயர். -
வரையறையான ஒசையே தாளம் ( Rhythm )
செய்யுட்களில் வார்த்தைகளை சீராகப் பிரித்து
தாள கதியில் அமைப்பதால் சீர் ஆயிற்று.
" தளை " : - தளையிடுவது என்றால் பிணைப்பது .
தளை ஒரு சீரை இன்னொரு சீருடன் பிணைக்கும் வார்த்தை.
அடுத்து அடுத்து வருவதால் அது "அடி" ஆயிற்று. -
தொடுக்கப் படுவது  என்பதால் " தொடை " -
தொடுக்கும் மாலைக்கும் தொடை என்று பெயர்.
மாலை அணிவித்தல் அழகு செய்வதற்கு.
செய்யுளை அழகு செய்ய எட்டு வித தொடைகள் உண்டு.
அதில் எல்லோரும் அறிந்த எதுகை, மோனை தவிர இயைபு, முரண்,
அளபெடை, அந்தாதித் தொடை, இரட்டைத் தொடை மற்றும் செந்தொடை.
செய்யுள் இலக்கணத்தை யாப்பிலக்கணம் என்பார்கள்.  -
" யாத்தல் " என்றால் " கட்டுதல் " என்று பொருள்.
நாட்டுப் பாடல்கள் இயற்றும் படைப்பாளிகளை,
" பாட்டுக் கட்டுகிறவர்கள் " என்றுதான் அழைப்பர்.

இந்த செய்யுள் உறுப்புக்கள் ஒன்றை ஒன்று சார்ந்து
உடல் உறுப்புக்கள் போலச் செயல்படும்.
எழுத்தினால் ஆனது அசை ------
அசையினால் ஆனது சீர் ----------
சீர்களால் ஆனது அடி -----
அடிகளால் ஆனது பாட்டு.
தளை உடல் உறுப்புக்களை இணைக்கும் எலும்பு, தசை நார் போல.
எதுகை மோனை போன்றவை அழகு செய்யும் தொடை வகையறா.
 ( உடலுக்கு மேல் உள்ள ஆடை அணிகலங்கள் போல.)

இந்த உடல் போன்ற கவிதை உருவத்துக்கு உயிர்
கவிதையின் உட்பொருளான கருத்து. (சொல்ல வரும் விஷயம்.)

" இழுக்குடைய பாட்டிற்கு இசை நன்று "
எதுகை மோனை போல இசை இன்பம் தரும் ஓசை அமைதி
பிழைகள் தெரியாது மறைத்து விடும்.

பண்டிதனுக்கு இலக்கணம் முக்கியம்.  -
பாமரனுக்கு இசை இன்பம் முக்கியம்.
 To continue ...

எதுகையும் மோனையும்




தமிழ் மொழியின் அழகு எதுகையிலும் மோனையிலும் தெரியும்.
இவை பாடுகின்ற பாட்டினிற்கு ஓசை இனிமையை கொடுக்கிறது.
பாமரர்கள்கூட, " என்ன எகனை மொகனையா பேசுரவே" என்பார்கள்.
எதுகை மோனை என்றால் என்ன ?

தமிழில் "எதுகை" என்பது, ஆங்கிலத்தில் ரைம் ( Rhyme ) என்று சொல்லலாம்.
தமிழ்ச் செய்யுளின் இயல்பு,  ஒவ்வொறு அடியின் ஆரம்பத்தில் அமையும் எதுகை.

கவிதை வரிகள் என்று பொதுவாகச் சொன்னாலும், வரி வேறு, அடி என்பது வேறு.
ஒரே அடியானது பல முறை மடக்கி மடக்கி,  நீளமாக பல வரிகளில் வரலாம்.

அப்படியானால், எப்படி, எது பாட்டின் அடி, என்று தெரிந்து கொள்வது?
அதற்கு, ' எதுகை' உதவுகிறது. -
இரண்டு எதுகைகளுக்கு இடையில் இருப்பது பாட்டின் ஒரு அடி.

அது சரி. -  எது எதுகை என்பதை எப்படித் தெரிந்து கொள்வது?
அதற்கும் ஒரு வழி இருக்கிறது.

" இரண்டாம் எழுத்து ஒன்றுவது எதுகை " என்பது இலக்கண விதி.
இரண்டாம் எழுத்துக்குப் பின் சில எழுத்துக்கள் ஒரே மாதிரி இருந்தால் ஓசை நயம் கூடும்.
கந்தன் திருவடி
நந்தந் தலைமிசை
வந்தன் புடனுறின்
பந்தங் கழியுமே

இதில் இரண்டாம் எழுத்தும் மூன்றாம் எழுத்தும்,
அதாவது " ந்த" என்பது ஒவ்வொரு அடியிலும் வருகிறது.
இந்தப் பாட்டில் ஒவ்வொரு வரியும் ஒவ்வொரு அடி.

இதுமாதிரி, கண்ணன்..வண்ணன்..திண்ணன்..அண்ணன் என்பதில்,
2,3 & 4வது எழுத்துக்களான "ண்ணன்" என்பது மூன்றெழுத்து எதுகை. அதே சமயம்,
முதல் எழுத்துப் பற்றியும் ஒரு விஷயத்தை முக்கியமாகக் கவனிக்க வேண்டும்.

பட்டு என்பதற்கு, பாட்டு என்பது எதுகை ஆகாது.
பட்டு, கட்டு, குட்டு, பிட்டு என்ற குறில் வார்த்தைகள் ஒன்றுக்கொன்று எதுகை.
அதே போல,
பாட்டு, காட்டு, நீட்டு, ஊட்டு போன்ற நெடில்.வார்த்தைகள் ஒன்றுக்கொன்று எதுகை. குறில் என்பது ஒசையினால் சிறிது குறுகிய குட்டெழுத்து.
குறிலை நீட்டினால் சிறிது நீண்ட ஒசை வரும்போது, அது நெட்டெழுத்து.

மற்றொரு உதாரணம்,
வரிகள் நான்கில், அடிகள் இரண்டு உள்ள ஒரு பாட்டு.

பாம்பினைக் கண்ட போது
பயத்தினால் நடுங்கும் பேதை
கம்பினை எடுப்பா னோசொல்
கடுகியே ஓடு வானே.                      

( கடுகியே என்றால் வேகமாக என்று அர்த்தம்.)

"பாம்பினை"  என்ற வார்த்தை முதல் அடியின் ஆரம்பம். -
"கம்பினை" என்ற வார்த்தை இரண்டாவது அடியின் ஆரம்பம்.
ஆதலால், இந்த நான்கு வரிப் பாடலில் இருப்பது இரண்டு அடிகள் மட்டுமே.
அதில், " ம்பினை " என்பது எதுகை என்றாலும்,  'பா' வுக்கு 'க' எதுகை ஆகாது.

முதல் அடியில் முதல் எழுத்தில் உள்ள " பா " என்ற நெடிலும்,
இரண்டாவது அடியில் முதல் எழுத்தில் உள்ள " க " என்ற குறிலும்
ஒன்றுக்கொன்று எதுகை ஆகாது என்பதால்,
இப்பாட்டில் வரும் பாம்பு - கம்பு என்பதற்கு பதிலாக,
பாம்பு - காம்பு என்று மாற்றி அமைத்தால்
"பாம்பினை" என்ற வார்த்தைக்கு நெடில் எதுகையாக "காம்பினை" என்று வரும்.
( காம்பு என்ற சொல்லுக்கு மூங்கில் என்றும் அர்த்தம் உண்டு. )

காம்பினை எடுப்பா னோசொல்
கடுகியே ஓடு வானே.
  
இப்போது,
ஓசை நயம், ஓசை அமைதி மாறாமல் இருக்கும்.  - அர்த்தமும் மாறாது.

"முதல் எழுத்து ஒன்றி வருவது மோனை "  என்பது யாப்பிலக்கண வாய்ப்பாடு.
மோனை  என்ற வார்த்தைக்கு முன்னிடம் என்பது பொருள்.
தமிழில் மோனை என்பது ஆங்கிலத்தில் ' அல்லிடரேஷன் '  ( Alliteration )
வட மொழியில், அதை ' பிராசம் ' என்றும் சொல்வார்கள்.
தமிழ் செய்யுட்களில் ஒவ்வொரு அடியிலும் மோனை வருவது பாட்டுக்கு அழகு தரும்.

தமிழ் வசனங்க்களில் மோனை அமைந்தால் அதை, " அடுக்கு மொழி " என்போம்.

உயிர் எழுத்துக்கள் பன்னிரண்டில், அவை நாலு நாலாகப் பிரிந்து,
மோனை எழுத்துக்களாக இணையும்.
...............அ ; ஆ ; ஐ ; ஒள ......................இ ; ஈ ; எ ; ஏ ....................உ ; ஊ ; ஒ ; ஓ...........
இது போல,
அகரத்துடன் சேர்ந்த மெய் எழுத்துக்களான க் ; ச் ; ம் ; வ்...  ஒரு மோனைக் கூட்டம் -
க ; கா ; கை ; கௌ ./ ச ; சா ; சை ; செள../ ..த ; தா ; தை ; தெள./ ..ம ; மா ; மை மெள.

இந்தப் பொது விதிகளுடன், சில சிறப்பு விதிகளும் உண்டு.
அதன்படி, " ச " வுக்கு " த " மோனை என்பதால்,
ச ..சா...சை ..செள..த ..தா ..தை ...தெள எல்லாமே ஒன்றுக்கொன்று மோனை.
அதேபோல்,  " ம " வுக்கு " வ " மோனை, ....... " ஞ " வுக்கு " ந  " மோனை.
ஆதலால், .ம - மா - மை - மௌ - வ - வா - வை - வௌ .......என்பதும்  ..
...ஞ - ஞா - ஞை - ஞெள - ந - நா - நை - நெள .....என்பதும்,  ஒன்றுக்கொன்று மோனை.

மேலும் மற்றவைகள், சீர் ; அசை ; தளை ; தொடை ; அடி ...போன்றவை..

Saturday, October 16, 2010

சிந்தனைச் சிற்பி


நான் பிறந்தபோது " நான் " பிறக்கவில்லை
மூன்று மாதத்தில் முகங்கள் தெரிந்தும்
புரிந்துகொள்ளும் நிலையில் இல்லை
போகப்போக சிறிது சிறிதாய்
உடலில் பட்டால் உணரும் சக்தியும்
மூக்கைக் கொண்டு முகரும் சக்தியும்
பரிவோடு யாரோ தொடுகின்ற போது
புரிந்துகொண்டு புன்னகை செய்து
பசிக்கின்ற போது கால்களை உதைத்து
கத்திக் கதவடைத்து கதறி அழுதால்
அம்மா அல்லது யாரோ ஒருவர்
ஓடிவந்து மடிமேல் கிடத்தி
கொஞ்சிக்குலவி அமுது படைப்பர்
என்று மட்டும் உணரும் மனது
பிறந்து மலர்ந்து, பின்எனக்கு
உணர்ச்சி பிறந்து ஓசை அறியும்
செவிகளும் செயல்படும் விந்தை அறிந்தேன்.

பிறந்த மனதிற்கு உடன்பிறப்பாக
மாயை பிறந்து மெதுவாக வளர்ந்தது.
மாயை பிறந்ததால் சிந்தனை பிறந்தது
சிந்தனையால் வரும் எண்ணங்கள் பிறக்க,
நீ, நீங்கள், அது, அவை, அவர்கள் என்று
பல நூறுஉருவங்கள் தோன்றி மறைய,
நான் என்ற எண்ணம் எனக்குள் பிறந்தது.

தான் என்ற உணர்வு தானாக வந்ததால்
என்னையும் என்னைநீக்கி என்முன் காணும்
ஏனைய அனைத்தையும் பிரித்துப் பார்க்கும்
புத்தி வளர் ந்தது, அறிவு முதிர்ந்தது.
அதன் விளைவாக, வந்து சேர்ந்தது,
நான் மட்டும், எனக்கு மட்டும் என்கின்ற
தன்னுரிமை கேட்கும் தனி உலகம் ஒன்று.

அது எனக்குள் பிறந்து, எனக்குள் வசிக்கவும்,
அகந்தை என்ற அசுரன் வந்தான் - தன்
முகத்தின் அழகை கண்டு ரசித்தான் - என்
அகத்தின் அழகை மூடி மறைத்தான்.

காலம் சென்றது - கடமைகள் வந்தன.

வெற்றியில் விளைந்த ஆணவத்தை
தோல்விகள் வந்து துவளச் செய்தது.

இடர்களும் இன்பமும்  தொடர்நாடகமாய்
அலைகளிலாடி அலைப்புறும் படகுபோல்
வாழ்க்கைக் கடலில் நீந்தும் எனக்கு
உதவுகின்ற துடுப்பினைப் போல
அனுபவம் வந்து தெளிவு பிறந்து,
அறுபது வயதைக் கடந்து வந்தேன்.

நான்
பொழுது போதாது என்று புலம்பியது
முற்காலம்.
பொழுது போகாது திண்டாடுவது
தற்காலம்.

எனது அதிர்ஷ்டம்
வந்தது  ஒரு பொற்காலம்.
அதுதான் கம்யுட்ட ர் காலம்.
இது,
கடவுள் தந்த வரப் பிரசாதம்,
பொழுதைப் போக்க ஒரு புதிய சாதனம்..
எனக்கு நானே பேசி எழுதி
அடித்துத் திருத்தி திருத்திஅடித்து
திரும்பவும் மறுபடி திருப்பி எழுத
சொந்தமாய் எனக்கோர்
இணைய தளம்.

ஆர்வத்துடன் நான் ஆரம்பித்தது
கற்பனையில் தோன்றிய கவிதை வரிகள்.

இதுவரை வந்த தலைப்புகளான
" இல்லை " , " புதிர் பாட்டு " , " புதிருக்கு விடை ",
என்ற மூன்றுடன் முற்றுப் புள்ளி வைத்து,
இனி என்ன எழுதலாம் என யோசிப்பதற்கு
இடை வேளை விடுகிறேன்.

விட மாட்டேன் - திரும்ப வருவேன்.
பிறகு சந்திப்போம்
அன்புள்ள,
கோபால்.